SalvaxeSalvaxe
Cheiras iso?
Nos cinemas a partir do 21 de marzo
Unha película de Emilio Fonseca
Producida por Xiana do Teixeiro e Animala Estudio Audiovisual
86′ | 2024 | Apta para todos os públicos
Versións dispoñibles en: galego, castelán, portugués, inglés, francés
“Cheiras iso?” A cámara adéntrase nos montes da Galiza e o norte de Portugal entre murmurios. Para tecer os sinais que deixa a vida salvaxe hai que agudizar os sentidos. Salvaxe, salvaxe rastrexa imaxes e ausencias do lobo ibérico. Atravesa unha historia relacional cargada de mitoloxía popular, sometemento e exterminio e enfróntase a unha historia audiovisual feita de imaxes-simulacro do natural salvaxe. Este ensaio fílmico é un anti-documental de natureza: nel aparecen lobos que devolven a mirada a cámara aterrorizados e humanos que saben ouvear. Todas as criaturas deixamos rastros neste baile coidadoso de rastrexadores rastrexados.
DIRECCIÓN, FOTOGRAFÍA, MONTAXE Emilio Fonseca
GUIÓN Xiana do Teixeiro e Emilio Fonseca
PRODUCIÓN EXECUTIVA Xiana do Teixeiro
DIRECCIÓN DE PRODUCIÓN Sabela Mendoza
DELEGADO DE PRODUCIÓN Jaime Muguruza
XEFA DE PRODUCIÓN Uxía de Buciños
DIRECCIÓN DE ARTE Laura Ginés
ANIMACIÓN Laura Ginés Pepon Meneses
SUPERVISIÓN FX Laura Iturralde
MÚSICA Anxe Faraldo
DESEÑO SONORO Xoán Xil-López
ETALONAXE Pablo Cayuela – Laboratorio Numax
MESTURA DE SON David Machado – La Panificadora Estudios
COA COLABORACIÓN CIENTÍFICA DO Centro de Investigação em Biodiversidade e Recursos Genéticos da Universidade de Porto (CIBIO-Biopolis)
Que se dixo
Autor de Leviatán, o la ballena
«Unha película sorprendente e cativadora»
Cinemanía
«embriagadora obra»
«una pieza inmersiva, con una fuerte carga política y militantemente animalista»
Nós Diario - Sermos Galiza
«Unha experiencia cinematográfica sensorial, reflexiva, filosófica e, por veces, poética sobre a natureza transitoria de todos os seres vivos.»
Caimán Cuadernos de Cine
«Un documental apasionado, respetuoso y arrollador (...)
En ese abrazo al multiformato como única posibilidad de exploración contemporánea, en esa rabiosa apuesta por una experimentación que proponga soluciones de representación a los límites de nuestra mirada, en esa humildad del acercamiento al mundo animal donde incluso la voz ha sido desterrada, hay algo tan poderosamente vivo que la película, imperfecta y apasionada, se vuelve también imprescindible.»
Premio ao mellor filme galego
«Pola súa capacidade de suxestión, a través dunha abordaxe inmersiva cun inesquecible deseño sonoro, onde o telúrico, o poético, o antropolóxico e o político converxen con fluidez, ofrecendo unha película que reflexiona sobre un dos motivos centrais do noso tempo e revisa o concepto de salvaxe.»
Premio ao mellor documental
«Por repensar la categoría de Salvaje desde nuestro apocalipsis climático, reinventando una sensibilidad híbrida donde ojo y oído se vuelven medio animal medio humano medio técnico, para invitarnos a reeducar nuestra capacidad de asombro, ternura y conciencia interespecie»